چه چیزی به این سحابی غیرمعمول نیرو می بخشد؟ CTB-1 پوسته گازی در حال گسترش است که در هنگام انفجار یک ستاره ی پرجرم در جهت صورت فلکی ذات الکرسی در حدود 10 هزار سال پیش باقی مانده است.
این ستاره احتمالاً هنگام اتمام عناصر نزدیک به هسته – که می‌تواند با همجوشی هسته‌ای فشار را تثبیت کند- منفجر شده است. بقایای ابرنواختر ایجاد شده که به دلیل شکل مغز مانندش، سحابی مدولا نامیده شده است، هنوز هم به وسیله گرمای حاصل از برخورد با گاز میان ستاره‌ای محدود، در نور مرئی می‌درخشد.
با این وجود، دلیل درخشش این سحابی در نور اشعه ایکس نیز همچنان یک راز باقیمانده است. فرضیه ای وجود دارد که یک تپ اختر* پرانرژی همزمان با سحابی ایجاد شده است که به سحابی از طریق خروج بادهای پرسرعت ستاره‌ای نیرو می‌دهد.
بر اساس این الگو، اخیراً یک تپ اختر در باند رادیویی پیدا شده است (ظاهرا حاصل از امواج ضربه که در انفجار ابرنواختری با سرعت بیش از 1000 کیلومتر بر ثانیه به بیرون رانده شده است).
اگرچه سحابی مدولا به اندازه یک ماه کامل به نظر می رسد، اما آنقدر کم نور است که برای ایجاد این تصویر 130 ساعت نوردهی با دو تلسکوپ کوچک در نیومکزیکو آمریکا مورد نیاز بوده است.
* تپ اخترها(Pulsar) یا ستاره های تپنده – ستاره‌های نوترونی چرخانی هستند که با سرعت بسیار زیادی دوران می‌کنند و پالس‌های مداومی از انرژی تابشی به همراه خطوط میدان مغناطیسی قوی را از خود منتشر می‌کنند.
مترجم: ملیکا سهرابی
منبع:
https://apod.nasa.gov/apod/ap210118.html
امتیاز متن و عکس: Russell Croman
لینک این مطلب در اینستاگرام:
https://www.instagram.com/p/CKs4PAqHP39/?igshid=1k5lbsaqlzb2r
