ستاره های پر جرم کهکشان راه شیری زندگی جذابی دارند. با فروریزش ابرهای عظیم کیهانی، کوره های هسته ی آنها مشتعل شده و عناصر سنگین را در مرکزشان بوجود می آورد. پس از چند میلیون سال مواد غنی شده با انفجاری دوباره به فضای بین ستاره ای بازمی‌گردد؛ جایی که ستاره زایی می‌تواند از نو آغاز شود.
این ابر از آوار در حال گسترش که به ذات الکرسی A شناخته می شود نمونه ای از این مرحله ی پایانی دوره ی زندگی ستاره ای است. نور انفجاری که این بقایای ابرنواختری را بوجود آورده اولین بار حدود ٣۵٠ سال پیش در آسمان سیاره ی زمین دیده شد، گرچه حدود ١١ هزار سال طول کشیده تا این نور به ما برسد.
این تصویر رنگ کاذب که از داده های اشعه ی ایکس و نور مرئی رصد خانه ی اشعه ایکس چاندرا و تلسکوپ فضایی هابل بدست آمده، رشته ها و گره های همچنان داغ درون این بقایا را نشان می دهد.
با توجه به فاصله ی تخمینی ذات الکرسی A از ما، وسعت این بقایا حدود سی سال نوری برآورد می‌شود. برای کمک به اخترشناسان در کاوش مواد در حال بازیافت ستاره های کهکشانمان، تابش پر انرژی اشعه ایکس از عناصر مشخص با رنگهای مختلف کدگذاری شده، سیلیکون با قرمز، گوگرد با زرد، کلسیم با سبز و آهن با بنفش.
موج انفجار خارجی که هنوز در حال گسترش است با طیف های رنگ آبی به چشم می‌خورد. لکه ی روشن نزدیک به مرکز، یک ستاره نوترونی است، بقایای بشدت متراکم و فروریخته از هسته ی پرجرم ستاره ای.
مترجم: محمدجواد کاوه
منبع:
https://apod.nasa.gov/apod/ap210123.html
امتیاز متن و عکس:
X-ray – NASA, CXC, SAO; Optical – NASA,STScI
لینک این مطلب در اینستاگرام:
https://www.instagram.com/p/CKqGA-OHS9b/?igshid=1igd7nrwrp838
دیدگاهتان را بنویسید