نیوهورایزنز که در محافل ایرانی افق‌های نو نامیده می‌شود درواقع یک فضاپیمای روباتیک ناسا است که در ١٩ فوریه ٢٠٠۶ میلادی به سوی کمربند کوئیپر حرکت کرد.
این کاوشگر فضایی که آن را کاوشگر بین‌سیاره‌ای یا سیاره‌نما هم خوانده‌اند نخستین فضاپیمایی است که به سمت پلوتو پرواز کرد و به مطالعه درباره سیاره کوتوله و ۵ قمر شناخته شده آن به ویژه قمر شارون پرداخت.
این کاوشگر نتیجه سالها کار و تلاش بر روی پروژه‌های مختلفی است که از دهه ۱۹۹۰ درحال جریان بوده است. در این پروژه آزمایشگاه فیزیک عملی دانشگاه جانز هاپکینز با موسسه تحقیقات جنوب غربی که پیمانکار اصلی این پروژه است از طریق تیم ویژه‌ای به رهبری آلن استرن همکاری دارد.
کاوشگر نیوهورایزنز (افق های نو) ویژگی‌های مربوط به سیاره پلوتو و ماه‌های آن را بررسی و داده‌برداری کرده و یافته‌های خود را به تدریج و در خلال کارهای دیگر ظرف چند ماه به زمین گزارش می‌کند.
سفر طولانی این کاوشگر فضایی با رسیدن به پلوتو خاتمه نمی‌یابد، بلکه طبق برنامه‌ریزی از پیش تعیین شده این کاوشگر پس از گذر از کنار پلوتو به سراغ کمربند کوئیپر خواهد رفت تا حداقل با یکی از اجرام این کمربند دیدار کند. این کاوشگر بالاخره در ژوئیه ٢٠١۵ از کنار پلوتو گذشت و به سوی کمربند کوئیپر حرکت کرد.
این فضاپیما هم اکنون در فاصله ۴/۴۲ میلیارد کیلومتر از زمین و ۴۴۰ میلیون کیلومتر از پلوتو قرار دارد و با سرعت ۵۸ هزار کیلومتر در ساعت عنوان پرسرعت‌ترین فضاپیمای جهان را از آن خود کرده است.
کمربند فضایی کوئیپر اولین بار توسط جرارد کوئیپر اخترشناس هلندی هنگام کاوش بر روی اجرام فضایی فراتر از سیاره پلوتو کشف شد.
وی بر این باور بود که کمربندی از اجرام فضایی مثل سیاره پلوتو در مرز منظومه شمسی در حال گردش است.
آلن استرن مسئول پروژه کنترل و بهره برداری از فضاپیمای نیوهورایزنز گفت کمربند فضایی کوئیپر از نظر دانشمندان منطقه‌ای ناشناخته و مملو از سنگ‌های باستانی با قدمت میلیاردها سال است. وی معتقد است که احتمال وجود توده‌های کوچکتر بازمانده از زمان شکل‌گیری منظومه شمسی در این کمربند بسیار زیاد است.
با توجه به سرعت بالای فضاپیمای نیوهورایزنز و بهره‌گیری از انرژی هسته‌ای برای فعالیت، خوشبختانه مأموریت طبق انتظار در حال انجام است.
زهرا کریمی
دیدگاهتان را بنویسید