تصویر این هفته، خوشه‌ی ستاره‌ای باز NGC 330 را که در فاصله‌ی ۱۸۰۰۰۰ سال نوری از ما درون ابر کوچک ماژلانی قرار گرفته است، نشان می‌دهد.
خوشه که در صورت فلکی طوفان (The Toucan)قرار دارد، حاوی تعداد زیادی ستاره است که بسیاری از آن‌ها سرتاسر این تصویر خیره‌کننده پراکنده شده‌اند.
خیره‌کننده‌ترین شئ این تصویر، در حقیقت ستاره‌ای بسیار کوچک در خوشه است که در پایین سمت چپ تصور واقع است و توسط هیدروژن یونیزه شده‌ی یک سحابی( به رنگ قرمز) و گرد و غبار ( به رنگ آبی) احاطه شده است.
خوشه‌ی GALFOR 1 که در سال ۲۰۱۸ از داده‌های آرشیوی هابل کشف شد، برای تهیه‌ی این تصویر( آخرین تصویر هابل) مورد استفاده قرار گرفت.
دانشمندان برای شناخت بهتر این خوشه‌ی ستاره‌ای، به خصوص اینکه این سحابی که خوشه را احاطه کرده حاوی یک موج ضربه‌ی کمانی شکل است، به یک تصویرسازی فروسرخ با وضوح زیاد قابل استفاده در آینده، از تلسکوپ فضایی جیمز وب NASA/ESA/CSA نیاز خواهند داشت.
این تصویر نیز حاوی سرنخ‌هایی درمورد عملکرد درونی هابل است. الگوهای متقاطعی که ستارگان درون این تصویر را احاطه کرده اند(که به پراش شناخته می‌شوند) زمانی به وجود آمدند که نور ستارگان با ۴ پره‌ی نازک تکیه‌گاه آینه‌ی ثانویه‌‌ی هابل برخورد می‌کنند.
از آنجایی که خوشه‌های ستاره‌ای از یک ابر گازی قدیمی و گرد و غبار پدید می‌آیند، تمام ستارگان موجود در آن تقریبا هم‌سن اند. این، آن‌ها را تبدیل به آزمایشگاه‌های طبیعی مفیدی برای اخترشناسان می‌کند تا بیازموند ستارگان چگونه به وجود آمده و تحول پیدا کرده‌اند.
این تصویر از مشاهداتی از دوربین Wide field3 هابل استفاده می‌کند و داده‌های به دست آمده از ۲ تحقیق بسیار متفاوت نجومی را با هم ترکیب می‌کند.
هدف اول این است که بفهمیم چرا ستارگان خوشه‌های ستاره‌ای ظاهرا به شکلی متفاوت از ستارگان در هرجای دیگر متحول می‌شوند. (یک ویژگی که ابتدا تلسکوپ فضایی هابل آن را مشاهده نمود). هدف دوم این است که تعیین کنیم ستارگان پیش از پایان یافتن زندگی‌شان در انفجارهای عظیم ابرنواختری، تا چه اندازه بزرگ می‌شوند.
مترجم: فروغ موسوی
امتیاز متن و عکس:
ESA/Hubble & NASA, J. Kalirai, A. Milone
منبع:
https://esahubble.org/images/potw2126a/
لینک این مطلب در اینستاگرام:
https://www.instagram.com/p/CSqlOcSMkMK/?utm_medium=copy_link
دیدگاهتان را بنویسید